آرامگاه حافظ در شیراز استان فارس

زندگی‌نامه

خواجه شمس‌الدین محمد بن بهاءالدّین محمد حافظ شیرازی (زاده ح. ۷۲۷ (قمری)- درگذشته ۷۹۲ (قمری))، معروف به لسان‌الغیب, ترجمان الاسرار، لسان‌العرفا و ناظم‌الاولیا، شاعر بزرگ سدهٔ هشتم ایران (برابر قرن چهاردهم میلادی) و یکی از سخنوران نامی جهان است. بیش‌تر شعرهای او غزل هستند که به غزلیات حافظ شهرت دارد. او از مهم‌ترین تأثیرگذاران بر شاعران پس از خود شناخته می‌شود.

دوران زندگی

اطلاعات چندانی از خانواده و اجداد خواجه حافظ در دست نیست و ظاهراً پدرش «بهاءالدین محمد» نام داشته و مادرش اهل کازرون بوده‌است. در اشعار او که می‌تواند یگانه منبع موثّق زندگی او باشد اشاره‌های اندکی از زندگی شخصی و خصوصی او یافت می‌شود. آنچه از فحوای تذکره‌ها به دست می‌آید بیشتر افسانه‌هایی است که از این شخصیّت در ذهن عوام ساخته و پرداخته شده‌است.

تصویری هنری از حافظ

در دوران حکومت شاه شیخ ابواسحاق (متوفای ۷۵۸ ق) به دربار راه پیدا کرده و احتمالاً شغل دیوانی پیشه کرده‌است. شاعری پیشه اصلی او نبوده و امرار معاش او از طریق شغلی دیگر (احتمالاً دیوانی) تأمین می‌شده‌است. در این خصوص نیز اشارات متعددی در دیوان او وجود دارد که بیان‌کننده اتکای او به شغلی جدای از شاعری است. دربارهٔ سال دقیق تولد او بین مورخان و حافظ‌شناسان اختلاف نظر وجود دارد.

فیلم مستند: حافظ، لسان‌الغیب

در این مستند به بررسی زندگی، آثار و تأثیرات حافظ شیرازی بر ادبیات فارسی و جهان پرداخته شده است. این فیلم نگاهی عمیق به شخصیت و جایگاه حافظ در تاریخ ادبیات ایران دارد.

منبع: ویکی‌پدیا